آخرین مطالب
امکانات وب
اسیر/ فروغ فرخ زاد
ترا می خواهم ودانم که هرگز
به کام دل در اغوشت نگیرم
تویی آن آسمان صاف وروشن
من این کنج قفس ، مرغی اسیرم
زپشت میله های سرد وتیره
نگاه حسرتم حیران به رویت
در این فکرم که دستی پیش آید
ومن ناگه کشم پر بسویت
در این فکرم که در یک لحظه غفلت
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم مرد زندانبام بخندم
کنارت زندگی از سر بگیرم
در این فکرم من ودانم که هرگز
مرا یارای رفتن زین قفس نیست
اگر هم مرد زندانبان بخواهد
دگر از بهر پروازم نفس نیست
زپشت میله ها ، هر صبح روشن
نگاه کودکی خندد به رویم
چو من سر می کنم آواز شادی
لبش با بوسه می آید به سویم
اگر ای آسمان خواهم که یک روز
از این زندان خامش پر بگیرم
به چشم کودک گریان چه گویم
زمن بگذر، که من مرغی اسیرم
من آن شمعم که با سوز دل خویش
فروزان می کنم ویرانه ای را
اگر خواهم که خاموشی گزینم
پریشان می کنم کاشانه ای را
از : فروغ فرخ زاد
تهران – مرداد ماه 1333
Banak va Goonagoon...برچسب : نویسنده : banakvagoonagoono بازدید : 156