فریاد از سیمین بهبهانی

فریاد

 از: سیمین بهبهانی

ای آنکه گاه گاه زمن یاد می کنی

پیوسته شاد زی که دلی شاد می کنی

گفتی : ((برو!)) ولیک نگفتی کجا رود

این مرغ پر شکسته که آزاد می کنی

پنهان مساز رازغم خویش در سکوت

باری ،  در آن نگاه ، چوفریاد می کنی

ای سیل اشک من ! زچه بنیاد می کنی ؟

ای درد عشق او ! از چه بیداد می کنی ؟

نازک تر از خیال منی ، ای نگاه ! لیک

با سینه کار دشنه ی پولاد می کنی

نقشت زلوح خاطر سیمین نمی رود

ای آنکه گاهگاه  زمن یاد می کنی .