چون درخت فروردین پر شکوفه شد جانم / سیمین بهبهانی

چون درخت فروردین پر شکوفه شد جانم

دامنی زگل دارم بر چه کس بیفشانم

ای نسیم جان پرور  امشب از برم بگذر

ورنه این چنین پر گل تا سحر نمیمانم

لاله وار خورشیدی در دلم شکوفا شد

صد بهار گرمی زا  سر زد از زمستانم

دانه امید آخر شد  نهال بار آورد

صد جوانه پیدا شد  از تلاش پنهانم

بوی یاسمن دارد خوابگاه آغوشم

رنگ نسترن دارد شانه های عریانم

شعر همچو عودم را آتش دلم سوزد

موج عطر از آن  رقصد در دل شبستانم

کس ببزم می خواران  حال من  نمیداند

زآنکه با دل پر خون چون پیاله خندانم

در کتاب دل (  سیمین ) حرف عشق می جویم

روی گونه میلرزد سایه های مژگانم